Van uitstel komt afstel. Toch?
Prachtig artikel in de Volkskrant dit weekend over uitstellen, procrastinatie, soggen.
Klusjes van een minuut kon ik dagen uitstellen… gewoon, geen zin in.
Dus één klusje werden twee klusjes.
Werden drie klusjes, werden veel klusjes.
En ja, dan wordt het wel een beetje een berg, zo alles bij elkaar.
Want:
Ik moet ook nog werken.
En boodschappen doen.
En eten koken.
En de kinderen opvoeden.
En ik had het al zó druk…
Dus deed ik het hoognodige.
Met. Veel. Gemopper.
Zo zonde.
Uitstellen kost veel tijd
Het leven is te mooi.
Ga maar eens na hoeveel tijd je besteedt aan uitstellen.
Uitstellen levert niets op.
Hoogstens frustratie en apathie.
Om uit het uitstelgedrag te komen is het motiveren van jezelf belangrijk. Dus: van iets NIET willen doen naar iets WEL willen doen. Als je je stemming niet op die manier weet te beïnvloeden dan zal het uitstelgedrag aanblijven.
Geen zin!!!
Welke klusjes stel jij altijd uit?
Waar heb je echt geen zin in?
Wat doe je eraan om toch zin te krijgen, want klaar is klaar?
Of ben je hard voor jezelf: “Kom op, niet zeuren. ‘t Is zo gedaan.”
Als ik één ding heb geleerd in de afgelopen jaren, dan is het doen vanuit een positieve stemming vruchtbaarder dan vanuit weerstand of wilskracht. Als je emotionele gemoed positief is, kost het doen van klusjes en taken minder inspanning en is het sneller klaar. Wanneer je iets doet vanuit wilskracht of weerstand, dan kost het je altijd meer energie. En tijd.
De link naar de onderzoeksgroep https://www.procrastination.ca/
Het artikel “Uitstellen, procrastinatie, soggen” in de Volkskrant.
De link naar de onderzoeksgroep https://www.procrastination.ca/